ไร้สาระ

วันเสาร์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2558

เจ็บกระดองใจ!

ฮ๊า ฮ๊า ฮ่า..ดีใจสุดเขตเสลดเป็ด
ทำไมนะเร๊อะ  อ๊ะ! ขอฉีกยิ้มแก้มย้อยหนังหน้าย้วยซ๊ากกะทีก่อนตอบได๋ป่าววว เหอๆๆ
หงำเหงือกอย่างยายเนี่ยะ ไม่มีตกเทรนด์เด๊อ..จาบอกหั้ย เห็นเด็กๆมันเซลฟี่ เชาะๆแชะๆ แล้วอิจฉา พลางย้อนคิดถึงเมื่อสมัยตายังอยู่น่ะ ก็หวานฉ่ำหยำแหยะยังงี้แหละ 
ไม่ได้การ ยังงี้ต้องถอยป้ายแดงกะเค้าซักเครื่อง ว่าแล้วก็โดดขึ้นมอไซค์รับจ้าง ชี้ทางสั่งเปรี้ยง..เอ็งพาฉันไปซื้อโทราสับ!
ฉวัดเฉวียง ซ่อกๆแซ่กมาพักใหญ่ สุดท้่ายก็ปล่อยยายไว้หน้าห้างหย่ายแห่งหนึ่ง ไม่รอช้า รีบพาสังขาร ขะย่องขะแย่งแทรกความหนาวเย็นของแอร์ทะลุมิติเข้าไปเจอร้านจนได้
      หลังจากพนักงานหน้าตาดีสูสีก๊ะยาย อธิบายงุ๊งงิ๊งด้วยความ งุน งง เง็ง เซ็งใจได้ไม่นาน ขบวนการซื้อขายเก๊าะจบบริบูรณ์ แบบว่านางเอกตกเป็นของพระเอกเป็นที่เรียบร้อยตามสไตล์ละครไทย แต่ยายม่ายจบ ฮ่าๆๆ
หญิงงามวัยดึกดื่นคืนจันทร์มืดในชุดสายเดี่ยวคอกระเช้า ทับด้วยเสื้อลูกไม้เก่าๆสีขาวหมอง ใส่จูงกระเบนทำท่าผยอง เซลฟี่ด้วยกล้องหน้า 5 ล้าน ของโจอี้ฟิต 4.0 โยกซ้าย เอียงขวา ยื่นหน้าเอียงคอ ยิ้มฟันหลอออกลีลากดชัตเตอร์น่าหมั่นไส้ คนหยุดมองจ้องกันทั้งห้าง ว๊าว เปรมปรีด์ไม่มีเขิน ช่างเกินคำบันระยายจริงจิ๊รง ฮ่าๆๆ
แต่ๆๆ...แค่ไม่นาน ชีวิตลั้ลลาบนหน้าจอของยายต้องสลายลงด้วยโฆษณาทีวีพิฆาตหัวใจอันนี้

แกออกโปรออกแปรมาแร่เนื้อกัน ก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องทำมาค้าขาย แต่ยายมันเฮิร์ทหัวใจหู่นะเฟ๊ยเฮ้ย
เพิ่งควักซื้อโจอี้ฟิตของดีแทคไป 2,890  ได้กล้องหน้ามาแค่ 2 ล้าน เจ้าเอไอเอส ยิงสวนตูมๆด้วยกล้องหน้า 5 ล้าน
เห็นแล้วมันอยากได๊อยากด้าย ยอมควักกระชากเพิ่มอีกหน่อย จะได้เห็นรอยยับยู่ยี่ย่นทุกขุมขนของยาย รู้สึกขึ้นมาทันใดว่าถ่ายยังงัยมันก็ไม่ชัดซ๊าแหล่ว สิวสงสิวสาวที่หลงวัยมา ตอนนี้นะ ยายว่าถ่ายมามันก็เบลอๆไม่เห็นหัวสิวให้อวดคนทั้งอำเภอ เหอๆ ทุกๆแชะที่กดชัตเตอร์ ในมโนสำนึกมันโวยวายเสมอว่า เซี๋ยยยยยยยดาย 
.....ไม่จบๆๆ เจ้าเอไอเอสแกยังกระซวกโปรฟรีค่าโทร โห! กร่อยใจเสียดายแท้ 
แต่ก็ไม่โทษใครหรอกหลานเอ๊ย ทำใจเอา บอกตัวเองว่า สีทนด้ายยย ก้อเลยทนๆแชะ ทนๆใช้ ด้วยหัวใจซึมเซาเหงาหงอยไม่หร็อยเลยชีวิตยาย
......ชีวิตเดียวกัน...แต่ต่อมาอีกไม่กีวัน กะลังเข้าเทศกาลปีใหม่  นึกอยากดูทีวีให้ชื่นฉ่ำสำราญใจ เปิดปุ๊บก้อติดปั๊บแต่ว๊ายๆๆ...ยายงี้ช็อก! ย้ำ ช็อกๆๆๆๆๆ

เห็นโฆซาณาแล้วจาบ้าตาย...รักนะ ฮาฟฟฟ....ดูซี่ มีโจอี้ฟิตด้วยยยย
โอ๊ย!..ไม่ร๊กไม่ร๊ากกก๊ะเองร๊อกกก โอยๆๆ เพิ่งถอยมาหยกๆ ราคาตกเหลือครึ่งเดียวภายในเวลาไมกี่อึดใจลิง ฮือๆๆ
บ้าไปแร๊ววว ทำจายม่ายด้าย! เสียเซ๊ลฟ์ เสียเส้น เสียรมณ์ข่มบ่ไหวแร๊ววววว!
เลือดพุ่งปรี๊ด ฉีดร้อนฉ่า ดีดเป็นม้าพยศ มันแค้นๆๆๆคลุ้มคลั่งนั่งไม่ติด  ฟูมฟายเดินหน้าสบัด กระฟัดกระเฟียดเข้าครัว ลากครกกะสากมาวางตรงหน้า ปาเจ้าโจอี้ฟิตโครมลงในครก มันกระเด็นกระดอนออกมาด้วยความทุรนทุรายหมายจะหนี  แต่อะดรีนาลีนยายหลั่งไวกว่า จับมันมายัดมันยัดพรวดลงไปอีกที แล้วคว้าสากมาตำๆๆๆ  ฮือๆๆ แหลกคาครกเล้ย  ตำไปน้ำตาก็ไหลพรากๆ กัดฟักรอดๆร่ำไห้กับการจากไปของสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ด้วยน้ำตาที่กลั่นมาจากความ..เจ็บใจ ฮึ่ม!
จังหวะนั้นเองก็มีเสียงไอ้หลานจอมยุ่งแหวกอารมณ์ที่โกรธขึ้งเป็นสองซีก
...ทำอะไรน่ะยาย?
...ตำมันให้แหลก ไม่ช้งไม่ใช้มันแล้ว รมณ์บูดตูดเหม็นม้วกๆ...แล้วก้อสาธยายให้เจ้าหลานมันฟัง  เหมือนนึกอะไรอยู่แป๊บนึงมันก็สวนคำปุจฉากลับมาว่า
...เอ๊ะ โฆษณานี้มั๊ย......พลางกางหนังสือพิมพ์ที่หนีบมาด้วยลงบนพื้น 
ยายเหลือบดูแล้วกระแทกเสียงตอกย้ำความปวดใจไปสั้นๆ ...อื้อ
เจ้าหลานชายทำตาเหลือก หลังจากสายตาจับจ้องพร้อมกะจิ้มนิ้วชี้ไว้ที่รูปแป๊บนึง มันก็ว๊ากเสียงสูงออกมาว่า...มั่วแร๊ว มันคนละรุ่นกันนะย๊าย เค้า 4.0  ของยายมัน 4.5
ยายอ้าปากค้าง วูบ  แล้วก็ช๊อต นิ่งไปพักใหญ่  นึกได้แค่ว่า ตายอ่าแล้วตู พลาดๆๆ!
ไอ้ที่เจ็บปวดมาทั้งหมด กลายเป็นจิ๊บจ๊อยไปเลย อันนี้แหละ เจ็บๆๆๆกระดองใจของแท้
  
ใจร้อน วู่วาม อารมณ์ร้อนจี๋ ทำไรก็มีแต่ผิดพลาด เวลาเกิดอะไรขึ้น ตั้งสติเกาะหลักก่อน นิ่งๆ ดูในรายละเอียดให้ถ่องแท้ แล้วค่อยๆตัดสินใจ จะได้ไม่เสียยยยยยใจภายหลัง เพราะเราย้อนเวลาไม่ได้แล้ว
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น